Są to sceny z kręcenia filmu "Walkiria" (o spartolonym zamachu). Użyto je mniej więcej od 1h 30 min filmu.

Mam podobne odczucia w stosunku do paru formacji.
Co do zasadności rekonstrukcji, to dobrze wykonana jest świetną formą przekazania wiedzy historycznej. Tym bardziej w obecnych czasach, gdy młodzież stroni od książek a media zalewają umysły gniotami i informacjami skrzywiającymi historię.
Rekonstruujemy wojnę, ale książki i filmy historyczne też zawierają sceny przemocy. Pytanie: czy tych książek i filmów nie powinno być ?
Zatem rekonstrukcja musi być przemyślana, wyważona i dostosowana do widzów. Dzieci też to oglądają, więc scenariusz musi to uwzględniać. Niejednokrotnie widziałem efekty "ożywionych obrazów" i były one pozytywne. Źle wykonane rekonstrukcje mogą przynieść odwrotny efekt i niesmak, a na pewno będą pożywką dla tych "postępowych".
Jeszcze napiszę o byciu "złym".
Sam przeżywałem trudne chwile, gdy decydowałem się odgrywać carskiego żołnierza walczącego z powstańcami. Tym bardziej, że w rodzinie byli i partyzanci, i powstańcy. Jednak 150 rocznica powstania przeważyła. Chcieliśmy pokazać z kim musieli walczyć powstańcy. Że "carscy" nie byli to jacyś przebierańcy, tylko regularna, dobrze uzbrojona armia. Do czasu utworzenia naszej grupy w rolę Rosjan 1863 wcielano "napoleonkę", 1-wojennych lub inne stylizowane postacie (pokemony). Czy chcielibyście oglądać film "Szwadron" z takimi Rosjanami ? Chyba nie.
Cieszyło nas, gdy zalegaliśmy trupem przed powstańcami lub brali nas w niewolę. Były też bitwy, w których musieliśmy wygrać, ale wtedy widziałem emocje, szczególnie wśród młodych, zagrzewające powstańców (rekonstruktorów) do ataków. Najbardziej wzruszył mnie głośny krzyk małego 5-latka, gdy zdobyliśmy powstańczy sztandar i wznosiliśmy okrzyki "pobieda". Mały krzyczał "cicho byćcie !". Dla tej chwili wartało być "złym".

Rozumiem fascynację niemiecką techniką, ale nie we wszystkich jej aspektach. Szczególnie tych zbrodniczych.
Mam "rzut kamieniem" do "Riese". Nie raz oglądałem te podziemia i za każdym razem przychodzi mi tylko jeden wniosek "to było chore".
Gra aktorska i strój powinny wiernie oddawać wybraną postać, ale podniecanie się wrogą symboliką itp. też jest chore. Jeśli polski rekonstruktor przekroczy tę granicę, to powinien się nad sobą mocno zastanowić.