Patrząc z drugiej strony gdy idziemy na zakupy i płacimy za koszyk zakupów 250-300zł, rachunek za komórkę 150zł, wymieniając jakąś pierdołę w naszych niby nowoczesnych samochodach 800zł itp wydajemy miesięcznie 2, 3, 4 tyś lub więcej. Kupując chińskiego skutera trzeba dać 2500zł. Czy to dużo dać 1300zł za kawałek prawdziwego motocykla z lat 80?. Oczywiści że trzeba dołożyć drugie tyle lekką ręką żeby go jakoś doprowadzić do użyteczności. Tylko taki 50 latek który takim kiedyś jeździł w młodości będzie miał radochę jak mało kto dłubiąc przy nim. 
Takie motocykle już tańsze nie będą, skończyły się czasy gdy WSK-e można było kupić za dwie flaszki.

Handlarze, handlarzami, oni również muszą istnieć, po części oni organizują rynek. Z drugiej strony -  w naszej branży, jak w każdej innej działa prawo popyt-podaż, przez co normalna jest fluktuacja cen na przestrzeni ostatnich lat. Inną sprawą jest moda, o której wspomniał na wstępie autor wątku. Mniej więcej 20 lat temu panowała moda na japońskie motocykle, ten kto miał "japonie" był kimś, z racji (pomijam tutaj kwestie motocykli marki HD) tego, że były strasznie drogie, zaczęto parać się przerabianiem tego co jest pod ręką. Jak wiadomo "pod nóż" poszły Junaki i inne "rasowe" motocykle, pomiędzy nimi znalazło się wiele "enesiaków" i innych obecnych klasyków. Gdy barbarzyńskie przeróbki, choć można się z tym kłócić - oceni to historia, minęły, a "japonie" w pewnych kręgach się opatrzyły i zaczęto je uważać za passe, przypomniano sobie o naszych krajowych "skarbach" Wueskach, Komarkach i innych powszechnie znanych.
Wracam ponownie do mody:

Od dłuższego czasu możemy zanotować pewien proces - zapanowała moda na to wszystko co stare. Wracamy ponownie do rzeczy sprzed lat - starych mebli, aut, muzyki, gadżetów, także motocykli. Syreny przestały być oznaką złego smaku. Oczywiście, ktoś powie, że za komuny również istnieli koneserzy starej motoryzacji, przyznaję rację, choć nie było ich tak wielu (rynek pierwotny pojazdów był w innej kondycji od obecnego). Modę na te przedmioty kreują, po części media. Oglądamy wiele programów tematycznych o klasykach itp. - jednak nie o tym chce mówić. Według mnie dużą zasługę na polu popularyzacji klasycznej motoryzacji ma transformacja ustrojowa, a raczej jej skutki (oczywiście pośredni wpływ). Stosunki społeczne, jak i gospodarcze uległy demokratyzacji, przez co ludzie bogacą się, standard życia poprawia się, posiadamy więcej wolnego kapitału, który możemy przeznaczyć na tzw. "luksus" - w tym wypadku pojazdy, co w dalszej perspektywie tworzy rynek, zaczynają działać handlarze - ogólnie mówiąc - jest ruch. Ciągnąc dalej ten temat, można poruszyć wiele innych kwestii, które tylko zaznaczę. Jako przykład podam wpływ internetu - według mnie miał ogromny wpływ, proszę sobie przypomnieć jak dawniej wyglądało  organizowanie części motocyklowych, wycieczki po kraju itp., a jak wygląda teraz - wystarczy siąść wygodnie przed PC, a za dwa dni możemy mieć teoretycznie każdą część. Idąc dalej - otwarcie granic - również mogło mieć wpływ na branże, nie tak znaczący jak powszechny dostęp do internetu.

Wrócę do kwestii pieniędzy, autor o tym chyba wspominał. Dzisiaj byle jaki burak (bez obrazy) posiadający odpowiednie pieniądze może stać się właścicielem klasyka. Często chęć posiadania znacząco przewyższa wiedzę na temat dawnych pojazdów, przez co powstają sytuację, o których wspomina autor artykułu. Do tego dołożyłbym potrzebę wyróżnienia się na tle innych, posiadania czegoś, co może posiadać znamiona wyjątkowości.

Podsumowując:

Jest to temat rzeka, temat co najmniej na konferencję, czy książkę. Można go rozpatrywać na wiele sposobów. Oczywiście wiele osób może mieć odmienne zdanie na ten temat i nie zgadzać się ze mną, są to moje osobiste obserwacje i przemyślenia - zgodnie z ideą działy - na luzie.

Pozdrawiam.

Zgadzam się. Miałem podobną historię, ale z kierownicą do Dykty setki, koleś wyszedł z ceną 1200zł (tak - tysiąc dwieście), gdzie kilka ogłoszeń dalej szło kupić praktycznie kompletną setkę za 1500zł... Przecież taka kierownica nie jest jakoś bardzo rzadka. Albo ceny "sportowych"  Wuesek (nie mam na myśli trialów itp) - kolejny przykład nadmiernego nadmuchania kwot.

To może ktoś okaże serce i sprzedam mi w przyzwoitej cenie puszkę prądów SP10 może być pusta i gaźnik do KS-a?

Jedna chyba z podstawowych zasad w handlu mówi że towar jest wart tyle ile w danym momencie ktoś jest skłonny za niego zapłacić - to że czasem cena sięga gwiazd a innym razem przebiła dno i dalej tonie nie dziwi mnie już od ładnych x lat .
Przykład z mojego podwórka - stoi w garażu Junak w sumie ładna sztuka ale to ten z tych - "nie do sprzedania ". I cóż  wpada  klient  który ma już  kilkadziesiat ? Junaków  z pytaniem za ile sprzedam - motor wart 6-8 tys  , propozycja z jego strony 15 tys jak najbardziej poważna ,głupio wyganiać takiego kupca ale motor "nie do sprzedania" przecież .
A mogłem przeliczyć kasę .
I dziwić się potem kupując  x  razy przepłaconego fanta skąd się biorą takie ceny .

Muszę przyznać, że czasami sam kupowałem części za jakiekolwiek cenę bojąc się, że nie będzie następnej "okazji". Głupota boli. Rozmowa bardzo ciekawa i odzwierciedlająca realia polskiej mentalności. Od ok 2008 roku ludziom odbiło i cokolwiek miało rdzę i wyglądało na stare było i jest sprzedawane za chore ceny. Głupiec sprzedaje a jeszcze większy kupuje.